Ben jij bang om uit te vallen?
Dit vroeg ik in een team van zorgmedewerkers. Het werd ijzig stil, maar er gebeurde van alles. Wegkijken, onrust op de stoel.
Tot 1 medewerker durfde te zeggen. "Ja, eigenlijk wel" om vervolgens in snikken uit te barsten. "ik kan niet meer, maar ik moet door. Voor mijn bewoners".
Een verhaal die ik veel en veel vaker hoor.
Wat ontzettend dapper om dit hardop toe te geven.
Ik kijk de rest van de kring rond en vraag het aan een andere zorgmedewerker of ze zich hierin herkend. Een beetje snauwerig zegt ze "ja tuurlijk, maar het is gewoon niet anders".
Iedereen reageert anders op stress op de werkvloer. De ene trekt zich terug in de hoop maar niet bevraagd te worden voor een extra taak of dienst. De ander die gaat nog harder lopen en pakt alles op, gevraagd en ongevraagd. En weer een ander wordt kortaf en gaat enorm klagen bij elke (extra) taak of verandering.
Hoe jij ook reageert op stress, het maakt de stress niet perse meer of minder dan je andere collega, terwijl je dit wel zo kan ervaren.
Daarom is het belangrijk om het gesprek aan te gaan met elkaar. Dus in je teamoverleg het niet alleen over je cliënten en neventaken te hebben maar juist over jullie zelf.
Ja ik weet het, dat zijn we niet gewend.🤨 We zijn opgevoed met "kom op doorzetten, even een tandje erbij". "Niet zeuren en doorgaan" Het vooral niet hebben over onze kwetsbare kant. Maar juist dit is in de zorg je grootste redding. Uitspreken als het niet gaat.
➡Wees uitval voor, het kan echt!
Dus mocht je in een team werken, teamleider zijn of manager en denkt hier moet inderdaad ons teamoverleg overgaan. Nodig mij dan kosteloos uit. Ik heb nog 2 plekjes in november en 2 in december.🍀 😀
Comments