'Zo erg is het met mij nog niet, dat overkomt mij niet.' Ik weet nog dat ik dit tegen een collega zei die vroeg of het wel ging en ik niet een beetje beter op mijzelf moest letten. Anders kon ik wel eens 'omvallen'. 

​

En toen, 3 maanden later zat ik thuis met een Burn-out. Ik, Mieke van der Putte, een vrouw met onuitputtelijke energie, ambities en een jong gezin.

Ik was nooit ziek en stond altijd klaar voor mijn cliënten en collega’s in de gehandicaptenzorg.

En nu was ik zo moe dat ik mijn bed niet uit kon komen. Maar tegelijkertijd had ik geen rust in mijn lijf. Mijn hoofd bleef maar denken, zo erg dat ik geregeld stond te tollen op mijn benen. “Morgen voel ik me vast beter en kan ik weer aan het werk.”

 

Wat voelde ik me een zwakkeling. Gefaald, opgebrand, angstig, boos en verdrietig tegelijk.

Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik snapte er niets van. "Ik sportte toch, ik ging toch op tijd naar bed. Alles wat ik doe vind ik toch leuk om te doen? Ik mag toch wel mensen helpen?"

Ja, ik had lichamelijke klachten. Hoofdpijn, mijn nek en schouders zaten vast en mijn hart sloeg regelmatig op hol.

Ook mijn emoties schoten alle kanten op. De ene keer schoot ik om het minste of geringste tegen mijn partner of kinderen uit en de andere keer huilde ik omdat ik iets onbenulligs was vergeten. Dat verstrooide herkende ik helemaal niet van mezelf. Ik had altijd mijn zaakjes op orde. Hielp iedereen waar ik kon en nu kon ik nauwelijks iemand om me heen verdragen.

“Een weekje vakantie en dan kan ik er wel weer zijn” vertelde ik mijn baas.

Maar uiteindelijk werden dit zeven maanden.

​

Ik werd gedwongen om dingen anders te gaan doen.

​

En nu

• Heb ik geleerd dat mijn doorzettingsvermogen een kracht is maar ook een valkuil. Zolang ik naar mijn lichaam blijf luisteren kan ik een hele hoop aan. En ik heb geleerd dat ontspanning minstens zo belangrijk is als actie.

• Ik ben een gezellige, lieve gekke moeder die er op de juiste momenten voor haar kinderen is.

• In mijn werk heb ik de juiste balans gevonden waardoor ik energie over houdt om ook in mijn vrije tijd leuke dingen te doen.

• Ik help nog steeds graag anderen, als deze hulp wordt gevraagd en ik de keuze maak dit te doen.

• Ik neem rust als mijn geest en lijf hierom vraagt en zeg dus soms een afspraak af.

• Ik struin bijna dagelijks door het bos of de duinen. De geluiden van bladeren, het suizen van de wind, de prachtige kleuren en wilde dieren maken mijn gedachten rustig, helder en geven creativiteit naast ontspanning.

• Ik doe wat ik leuk vind en maak mijn dromen waar. Ik heb ervoor gekozen met mijn ervaringen en passende opleidingen te werken als Burn-out coach voor mensen in zorg, onderwijs en welzijn.

• En vooral geniet ik, voel ik me dankbaar en leef ik meer in het moment.

 

Bovenal ben ik nog steeds mijn oude, drukke, chaotische, irritant optimistische, eigenwijze ik.

Alleen dan in een 2.0 versie!

 

Hoe anderen mij zien

Ik ben een lieve, enthousiaste, energieke vrouw. Een spring in het veld die altijd in is voor iets nieuws, iets geks, iets spontaans, iets anders, iets buiten de gebaande paden. Die 'drive' werkt aanstekelijk.

Mijn nieuwsgierige en open kijk op de wereld maakt dat ik onbevooroordeeld kan luisteren. Anderen zien mij als iemand op wie je kan steunen en goud eerlijk is. What you see is what you get. Ik draai er geen doekjes omheen. Dat is soms confronterend om te horen, maar dat is nodig als je verandering wilt. 

Is het dan alleen maar pijnlijk, nee zeker niet, het is ook met veel humor, inzichten en groei. Overwinningen vieren we. Er is vooral ruimte voor jou, jouw emoties, jouw twijfels, jouw onzekerheden!

 

Mijn visie

Als je in de zorg werkt dan weet je wat het is om hard te werken en je eigen belangen achter

die van je cliënt te zetten.

Je loyaliteit is vaak enorm en je hebt er geen probleem mee om een tandje bij te zetten.

Maar wat nu als het allemaal te vaak aan je gevraagd wordt en je het gevoel hebt geen nee te kunnen zeggen?

Ik geloof dat het niet erg is om hard te werken en anderen helpen is een prachtig doel alleen niet ten koste van jezelf.

Ik wil ervoor zorgen dat je met dezelfde passie en plezier blijft werken als toen je koos voor het vak. Dat je niet als een blind paard blijft door knokken en ondertussen vergeet wat je belangrijk vindt en waar je blij van wordt. Die momenten die jou (werk)dagen mooier maken, die doen er toe.

 

En dus moet er ruimte zijn voor jou! Ruimte voor jouw emoties, jouw twijfels, jouw angsten en bovenal ruimte voor herstel.

Zodat je met veerkracht dit prachtige werk kan blijven doen zonder jezelf weg te geven.

 

Als je mij zou kennen zou je weten dat ik;

• gek ben op struinen in het bos of duinen. Genietend van de geuren, kleuren en dieren en de wind door mijn haren.

• dol ben op boeken, een boekenkast vol boeken heb, maar er zelden eentje lees

• nooit een film afkijk omdat ik dan al in slaap gevallen ben

• met mijn luide stem een heel dorp verblijdt

• heel goed Donald Duck kan nadoen, als ik door mijn hooikoorts jeuk in mijn keel krijg

• een eeuwige optimist ben en niet van gedoe, geklaag en gemopper houdt.