Klagen, het heeft iets gemakzuchtigs. Je onvrede en frustratie uiten en hopen dat er uit zichtzelf iets veranderd. Maar klagen creëert alleen nog maar meer frustratie en minder energie en plezier.
Ik klaag ook weleens vooral vlak voor mijn menstruatie merk ik dat er meer te klagen valt. Over het weer, over mijn partner, de benzineprijzen, het kunnen de kleinste dingen zijn. Echt gezelliger wordt ik er niet van en gelukkiger al helemaal niet.
Hopen op beter zonder zelf iets te ondernemen maakt je wankel, onzeker en afhankelijk. Iets wat niemand wilt.
Voor mij stopt het klagen met het geloven dat ik er zelf een aandeel in heb. Hoe ik denk, hoe ik mij voel en wat ik doe zorgen ervoor dat ik me niet voel zoals ik me wil voelen. Het is daarvoor nodig om mijn eigen ego, comfort op zij te zetten en een stap te zetten zonder dat ik weet wat de uitkomst hiervan wordt. Hopend op het beste.
Klagen verstart en houdt je op de plek waar je nu staat en proberen geeft de mogelijkheid tot verbetering.
Mijn levensmotto is daarmee echt geworden. “ik kan beter spijt krijgen van de dingen die ik heb gedaan dan spijt hebben van dingen die ik niet heb gedaan.”
🍀Waar klaag jij momenteel meer over dan je lief is?
🍀Welke (dappere) stap kan je dan vandaag zetten dat mogelijk verbetering geeft.
🍀Wat kan je anders denken, voelen of doen?
EN mocht je ergens over klagen en niet weten hoe je dat in hemelsnaam kan verbeteren. Vraag dan je partner of een goede vriendin die zien vast tientallen mogelijkheden die jij momenteel even niet ziet. Want, “10 zien er meer dan 1” 🤓
Wil je samen aan de slag dan is mijn traject “Stop de stress!” wellicht iets voor jou. Waarin we 1op 1,3 maanden aan de slag gaat met jou stressklachten die er nu voor zorgen dat je niet voelt zoals je je wilt voelen
Comments