Toen ik 7 jaar oud was ging ik op blokfluitles. Ik droomde ervan om klarinet te spelen in een orkest. De dochter van mijn blokfluitlerares speelde ook klarinet, een prachtig instrument. Mijn ogen fonkelde als ik die glimmende kleppen zag.
Om klarinet te kunnen spelen moet je met je vingers bij alle kleppen en gaatjes kunnen en helaas waren mijn vingers te klein.
En dus bleef ik blokfluitspelen. Ik vond er eigenlijk al snel niet veel meer aan maar bleef stug doorgaan, want ik moest en zou een keer op die klarinet kunnen spelen. Regelmatig vroeg ik aan mijn lerares of ik weer even mocht passen.
🎵 Uiteindelijk was ik 10 jaar toen ik mijn eigen klarinet kreeg. Ik was dolblij. Ik ging naar de muziekschool en studeerde trouw mijn stukken. Na een jaar kon ik naar het orkest. Echt wauw, ik voelde mij de koning te rijk. Ik kan nog steeds die vreugde voelen van mijn droom die werkelijkheid werd.
Meer dan 25 jaar speelde ik klarinet. Van het opleidingsorkest, drumband naar het harmonieorkest. Van 3de klarinet naar 1ste klarinet naar solo esklarinet. Ik heb veel op festivals en wedstrijden gespeeld. Verloren en gewonnen. Genoten van het applaus en toen de stilte..........
Steeds meer raakte ik het plezier kwijt. Het voelden als een verplichting. Ik kon het niet meer opbrengen om mijn partijen te oefenen. De solo partijen gingen mij tegen staan. Buikpijn als ik moest optreden. En dus ben ik gestopt, zo'n 5 jaar geleden.
Een jaar later viel ik uit op mijn werk met een burn-out.
Nu kan ik zien dat het allemaal tekenen waren. Tekenen van de roofbouw die ik op mijn lijf en geest pleegde. Zowel lichamelijk als geestelijk opgebrand.
Ik kreeg wel signalen van mijn lijf en mijn omgeving, maar luisterde er niet naar. Een jaar heeft het zeker geduurd om weer volledig te kunnen werken.
Lang daarna nog veel onzekerheid gevoeld bij pijntjes. 'ben ik weer over mijn grens gegaan, ben ik weer terug bij af?'
Een nieuwe versie van mezelf ontdekken heeft tijd nodig. Inmiddels ben ik al bijna twee jaar coach voor mensen die kampen met stress en/of burn-out. Veelal mensen uit de zorg omdat dat mijn achtergrond is.
🎼 Gisteren mijn klarinet weer opgepoetst en in elkaar gezet. Mijn vingers dansen over de kleppen, mijn ogen zijn nat van vreugde, dat ik bijna de noten niet kan lezen.
Dit heb ik lang niet meer gevoeld. Maar het is er nog.. ik kan het nog.
Ben jij je vreugde kwijt? Voel jij dat het allemaal even zwaar is voor je? Dat je klachten ervaart en dat je graag het plezier weer terug wilt?
Neem contact met mij op en ik kijk vrijblijvend wat we samen kunnen doen om het beter te laten voelen 💖
Комментарии